2016 -

po 15 latach nieobecności Lincoln continental powrócił w 2016 roku jako ogromny luksusowy sedan, szczycący się elegancją, mocą i technologią.

1995 - 2002

w produkcji w latach 1995-2002 była to dziewiąta generacja czterodrzwiowego sedana kontynentalnego.

1988 - 1995

ósma generacja lincolna continental została wprowadzona do segmentu luksusowego w 1988 roku i stanowiła wielką zmianę zarówno dla producenta samochodów, jak i samej tabliczki znamionowej.

1982 -

zaprezentowany w 1982 roku, siódma generacja lincolna continental była ostatnią ze swoich krewnych, która zastosowała konfigurację z napędem na tylne koła.

1980 - 1981

szósta generacja lincolna continental była jedną z tych krótkotrwałych, oferowaną tylko jako rok modelowy 1980.

1970 - 1979

przeprojektowany Lincoln continental pojawił się po około 10 latach, a piąta generacja zrobiła duży krok naprzód zarówno pod względem stylizacji, jak i technologii.

1961 - 1969

Lincoln continental z 1961 roku jest uważany za najmniejszy samochód w ofercie producenta od czasów przed II wojną światową i jest o 14,8 cala krótszy od swojego poprzednika. jednak model był cięższy niż cadillac lub oferta imperialna w tamtym czasie. część wagi przypisuje się konstrukcji samochodu, który od początku miał być oferowany zarówno jako bezsłupkowy sedan z drzwiami, jak i 4-drzwiowy kabriolet (pierwszy powojenny 4-drzwiowy kabriolet znanego amerykańskiego producenta samochodów) . Kolejną kluczową cechą był mechanizm zawiasów drzwi, umożliwiający otwieranie tylnych drzwi w odwrotny sposób niż przednie, funkcja znana jako „drzwi samobójcze”. ich mechanizm blokujący wykorzystywał system pneumatyczny do blokowania w miejscu, podczas gdy lampka „uchylonych drzwi” na desce rozdzielczej informowała kierowcę, jeśli którekolwiek z drzwi były otwarte. Lincoln Continental czwartej generacji do 1969 roku przeszedł wiele aktualizacji, z których każda modyfikowała wygląd zewnętrzny i wnętrze.

1958 - 1960

produkowany zaledwie przez dwa lata, lincolna kontynentalny trzeciej generacji był uważany za drugi najdroższy samochód amerykański w tym okresie, ale nawet mając to osiągnięcie, mówi się, że producent stracił około 1000 USD na każdej zbudowanej jednostce.