1990 Lamborghini Countach Base προδιαγραφές, χρώματα, 0-60, 0-100, μεταφορά τετάρτων μιλίων και κορυφαία ταχύτητα

Η ιστορία της lamborghini είναι πολύ κοντά σε ένα συγκεκριμένο παραμύθι που περιλαμβάνει μαγικά φασόλια, τεράστια φασόλια και αυτοκρατορίες εξωτικών αυτοκινήτων πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Τα «φασόλια» του ferrucio lamborghini ήταν η εξαιρετική ικανότητά του για επισκευή και το πάθος για τους μηχανικούς που τελικά τον ώθησαν στα σπορ αυτοκίνητα των προτύπων και τον κέρδισαν θέση στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας.

γεννημένος το 1916 στην Ιταλία, το ταλέντο του feruccio παρατηρήθηκε για πρώτη φορά κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Μέσα από μια τυχερή συστροφή της μοίρας τοποθετήθηκε στο νησί της Ρόδου το οποίο, λόγω της θέσης του, ήταν ένα μάλλον ήσυχο μέρος σε σύγκριση με την ηπειρωτική χώρα. Η πρωταρχική του δουλειά ήταν η επιδιόρθωση σπασμένων μηχανών που ολοκλήρωσε αβίαστα, συγκεντρώνοντας τον σεβασμό και τον θαυμασμό των συναδέλφων του.

όταν επέστρεψε στο σπίτι του κοντά στη Μόντενα μετά τον πόλεμο, η μηχανική επιφυλακή έστω και αν ίδρυσε τη δική του επιχείρηση. δημιούργησε ένα μικρό κατάστημα μοτοσυκλετών και επισκευών που αποδείχθηκε πολύ επικερδής προσπάθεια. Ο feruccio είχε γίνει κάπως εξέχουσα προσωπικότητα λόγω της μηχανικής του ικανότητας που προσέλκυσε τους περισσότερους πελάτες.

Η επιχείρησή του αργότερα επεκτάθηκε με το feruccio να δημιουργήσει μια εγκατάσταση κατασκευής τρακτέρ ως απάντηση στην μεγάλη ζήτηση των γεωργικών εργαλείων της Ιταλίας. Τα τρακτέρ του κατασκευάστηκαν από σπατάλη πολέμου και μέρη που ελήφθησαν από εγκαταλελειμμένα οχήματα, συντρίμμια, βασικά κάθε κομμάτι μετάλλου που μπορούσε να σωθεί και να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή.

Μέχρι το 1960, είχε επεκταθεί και στην επιχείρηση θέρμανσης και κλιματισμού, και οι δύο αποδείχθηκαν πολύ επιτυχημένοι. Η είσοδος του feruccio στην αυτοκινητοβιομηχανία θα έρθει σύντομα αφού είχε αποκτήσει πλούτο. γνώστης όλων των μηχανικών, η ferrucio απογοητεύτηκε με μερικές από τις κορυφαίες μάρκες αυτοκινήτων της Ιταλίας για τα οχήματα που παραδόθηκαν, ειδικά με τους κινητήρες τους. πρώην ιδιοκτήτης των oscas, ferraris και maseratis, ο feruccio γνώριζε καλά την μηχανική αυτοκινήτων εκείνη την εποχή.

μια μέρα, ο ferrucio αποφάσισε να επισκεφτεί τον ιδιοκτήτη του fetrari, enzo, μετά από ζητήματα συμπλέκτη που αντιμετώπισε σε ένα από τα μοντέλα του. Ο enzo, ο οποίος δεν ήταν ακριβώς γνωστός για την ηρεμία του και τις διπλωματικές του ικανότητες, έστειλε απλά feruccio για μια βόλτα. Η συμπεριφορά του enzo προκάλεσε την ένθερμη επιθυμία του feruccio να κατασκευάσει το δικό του σπορ αυτοκίνητο, ως παράδειγμα για το πώς πρέπει πραγματικά να κατασκευαστεί. τροφοδοτείται από την αντιπαλότητα και το πάθος, το automobili lamborghini spa ιδρύθηκε το 1963.

το εργοστάσιο χτίστηκε στο sant'agata κοντά στην Μπολόνια σε μια έκταση 90.000 τετραγωνικών ποδιών. Οι υπάλληλοι βρέθηκαν σύντομα να γεμίσουν το εργοστάσιο που χρειάστηκε μόνο 8 μήνες για την ανέγερση. Μεταξύ των ατόμων που συμμετείχαν στην ομάδα ήταν κορυφαίοι μηχανικοί και πρώην εργάτες της φερράρι όπως το giotto bizzarrini, το giampaolo dallara και το giampaolo stanzani. ο πρώτος κινητήρας v12 lamborghini σχεδιάστηκε σύντομα και έγινε η βάση μιας πολύ επιτυχημένης γκάμας αυτοκινήτων.

στεγάζεται από ένα αμάξωμα περιήγησης σκαγλιόνης, ο κινητήρας απέδωσε εντυπωσιακό 350 hp. Με το όνομα 350 gtv, το πρωτότυπο αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά έφαγε το αυτόματο turin το ίδιο Feruccio είχε ιδρύσει την εταιρεία του. το αυτοκίνητο ήταν ένα χτύπημα και οι παραγγελίες άρχισαν να ρέουν. Το gt, όπως ονομάστηκε μόλις μπήκε στη μαζική παραγωγή, ακολουθήθηκε από τα 450 gt και το τετραθέσιο 450 2 + 2.

Και τα τρία αυτοκίνητα συγκέντρωσαν αρκετά χρήματα για να επιτρέψουν στο Feruccio την ανάπτυξη ενός νέου οχήματος που θα ήταν το πιο διάσημο μοντέλο lamborghini μέχρι την κυκλοφορία του κομητείου το 1973. Το miura ήταν ένα πολύ εγωιστικό αυτοκίνητο: μοιράστηκε τα χαρακτηριστικά του χωρίς άλλα αυτοκίνητα. Η μοναδικότητά του εκτείνεται από εμπρός έως πίσω προφυλακτήρα και από πάνω προς τα κάτω πάνω από ένα όμορφα σχεδιασμένο αμάξωμα marcello gandini. με έναν εγκάρσιο μεσαίο κινητήρα, το miura έμοιαζε με σταυρό μεταξύ μηχανικού ταύρου και αγωνιστικού αυτοκινήτου.

ο επόμενος διάδοχος της δυναστείας lambo ήταν το κολοκύθι σε σχήμα διαστημικού πλοίου που έκανε πρεμιέρα στην έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης το 1975. Το κοίταγμα ήταν μια εξωφρενικά ελκυστική επίδειξη της βαρβαρότητας του πίνακα. Η φουτουριστική του εμφάνιση υποστηρίχθηκε περαιτέρω από τις διάσημες ζάντες τηλεφωνικής κλήσης, κινητήρα 4 λίτρων που μοιάζει με δύναμη εμπνευσμένη από ταύρους και πόρτες swing-up. Αν και έχει αντίκτυπο δύσκολο να γίνει κατανοητό στις μέρες μας, το αυτοκίνητο είχε τα μειονεκτήματά του: υψηλά επίπεδα θορύβου στο εσωτερικό και πλήρης έλλειψη οπίσθιας όψης. θα μπορούσε κανείς να σταθμεύσει μόνο το κομματάκι κρεμώντας το μισό έξω από το αυτοκίνητο και κατευθυνόμενος κοιτάζοντας πίσω.

παρά το κύρος του, το lamborghini σύντομα θα πληγεί από ένα ορφανοτροφείο με οικονομικά προβλήματα. Μετά από μια σημαντική αποτυχία της επιχείρησης τρακτέρ το 1974, ο feruccio πούλησε το ελεγχόμενο ενδιαφέρον (51%) του αυτόματου σπα lamborghini στο πλούσιο ελβετικό βιομηχανικό georges-henri rossetti. Περαιτέρω ζητήματα που προκαλούνται από την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του '70 ανάγκασαν τον ιταλό μη ιδιοκτήτη να πουλήσει το υπόλοιπο ενδιαφέρον σε έναν δεύτερο ελβετικό επιχειρηματία, τον rene leimer.

λίγο μετά την αλλαγή ιδιοκτησίας, η lamborghini κηρύχθηκε σε πτώχευση. Ευτυχώς, η βοήθεια από τον ιδιοκτήτη της αγωνιστικής ομάδας Walter Wolf ήρθε εγκαίρως και μετά από μια σειρά δοκιμών, αναπτύχθηκε μια βελτιωμένη έκδοση του κομματιού, τα 400. Τα σχέδια του wolf να αγοράσουν το εργοστάσιο απορρίφθηκαν από το ιταλικό δικαστήριο που το έδωσε στον giorgio mirone στις 28 Φεβρουαρίου 1980. Ο νέος ιδιοκτήτης προσέφερε στο εργοστάσιο πίσω στο feruccio για ένα μικρό χρηματικό ποσό, αλλά εκπληκτικά, αρνήθηκε τη συμφωνία.

μετά την άρνηση του feruccio, η εταιρεία θα βρει ελβετική φροντίδα για άλλη μια φορά, υπό τους μιμητές αδελφούς. κάτω από τη βασιλεία τους, η εταιρεία είδε ένα δεύτερο να ζωντανεύει, κερδίζοντας αρκετούς πόρους για να συνεχίσει την ανάπτυξη του κομματιού με τα lp500 s και το quattrovalvole να κυκλοφορεί αργότερα. Μέχρι το 1984, ο αδελφός του μιμόρ δεν απέκτησε ακόμη πλήρως την εταιρεία, αφού του χορηγήθηκε προσωρινή διαχείριση της εγκατάστασης ως απόδειξη της ικανότητάς τους. Η εξαγορά του mimran ήταν η αρχή μιας εκτεταμένης θεραπείας και μετέπειτα αναπτυξιακής διαδικασίας, καθώς η εταιρεία παρήγαγε μια ποικιλία νέων μοντέλων, όπως το lm004 και το 002 off-roaders, καθώς και το εξωτικό jalpa.

τόσο καλά όσο τα πράγματα ήταν υπό την ιδιοκτησία του μιμράν, η εταιρεία πωλήθηκε στο chrysler corp. το 1987, ο οποίος θα το πουλούσε σε ένα συγκρότημα τριών εταιρειών άπω-ανατολής το 1994, ένα χρόνο μετά το θάνατο του feruccio. Και οι τρεις εταιρείες ήταν μέρος μιας συμμετοχής που ανήκε σε ινδονησιακούς tommy suharto και setjawan djody. Μετά από μια σειρά από επιπλοκές, ο μικρός ιταλικός κατασκευαστής σούπερ αυτοκινήτων εξαγοράστηκε από την audi ag. ο γερμανός επενδυτής αναζωογόνησε το lamborghini εστιάζοντας τους πόρους του στην ανάπτυξη νεότερων μοντέλων. Η audi έπαιξε σημαντικό ρόλο στο σχεδιασμό του murcielago, του αυτοκινήτου που επέστρεψε την επιστροφή του lamborghini. Ακολούθησαν μοντέλα όπως το Gallardo και το τελευταίο Reventon εμπνευσμένο από jet-fighter. Μόνο 20 μονάδες του τελευταίου έχουν κατασκευαστεί μέχρι στιγμής, όλες έχουν ήδη αγοραστεί για «μικρό» + 1.300.000 $ ανά μονάδα.