2017 MINI Cooper 5-door Base προδιαγραφές, χρώματα, 0-60, 0-100, μεταφορά τετάρτων μιλίων και κορυφαία ταχύτητα

Ένα από τα πιο εύκολα αναγνωρίσιμα αυτοκίνητα στον κόσμο, το μίνι κατάφερε να αποκτήσει λατρεία παρά το γεγονός ότι είναι τόσο κοινό όσο έρχονται. η ιδέα και ο σχεδιασμός του μίνι προήλθε αρχικά από τη βρετανική εταιρεία κινητήρων, αλλά το μικρό αυτοκίνητο έχει υποστεί αρκετές αλλαγές όταν πρόκειται για τον παραγωγό.

στη δεκαετία του '60 ξεκίνησε μια εντελώς νέα τρέλα γιατί, παρόλο που ήταν πολύ μικρό, είχε στην πραγματικότητα αρκετό χώρο για επιβάτες και αποσκευές. Αυτό χάρη στον πρωτοποριακό σχεδιασμό του μπροστινού τροχού και του κινητήρα. Αρχικά, τα αυτοκίνητα πουλήθηκαν είτε κάτω από το σήμα του Ώστιν ή του Μόρις. Μόνο το 1969 το μίνι έγινε η δική του μάρκα

Τα μίνι ήταν επίσης αρκετά αποτελεσματικά από την άποψη της απόδοσης, έχοντας ένα unibody που μείωσε περαιτέρω το βάρος και παραχώρησε περισσότερο χώρο μέσα στο αυτοκίνητο. το σχέδιό του έγινε τόσο γνωστό ότι μέχρι το 1990, το rover group, απόγονοι της bmc, αποφάσισε να κάνει εμπορικό σήμα του αυτοκινήτου.

το πρώτο μίνι παρήχθη τον Αύγουστο του 1959, το σήμα I επίσης γνωστό ως το austin 850 και το morris 850 στις διεθνείς αγορές, ενώ στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν γνωστά ως austin εφτά ή το morris mini-minor. Μέχρι το τέλος της πρώτης γενιάς το 1967, τα αυτοκίνητα έλαβαν αρκετές αναβαθμίσεις, όπως καλύτερη ανάρτηση και αυτόματο κιβώτιο.

Η δεύτερη γενιά αυτοκινήτων κατασκευάστηκε μεταξύ 1967 και 1970. Είχαν μια επανασχεδιασμένη μπροστινή σχάρα και ένα μεγαλύτερο πίσω παράθυρο. ήταν αυτά τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιήθηκαν για να φτιάξουν τη επιτυχημένη ταινία «η ιταλική δουλειά» το 1969.

μια ενδιαφέρουσα έκδοση του μίνι κουτιού το 1961 όταν ο John Cooper, ιδιοκτήτης της εταιρείας αυτοκινήτων Cooper είδε τις δυνατότητες των μικρών αυτοκινήτων και αποφάσισε να δημιουργήσει το mini cooper, μια πιο ισχυρή έκδοση του βασικού austin mini cooper και του morris mini cooper. Είχε μεγαλύτερο κινητήρα στα 997 cc, 55hp, δύο καρμπυρατέρ su, ένα κιβώτιο ταχυτήτων και ένα φρένο δίσκου.

Οι καλές κριτικές για αυτήν την έκδοση οδήγησαν στην ανάπτυξη μιας ακόμη πιο σπορ εκδοχής, το mini cooper s το 1963. Ο Cooper δημιούργησε επίσης αυτοκίνητα ειδικά για την πίστα αγώνων. Αυτά ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένα στο ράλι του Μόντε Κάρλο που κέρδισαν το 1964, το 1965 και το 1967 (το 1966 αποκλείστηκαν παρά το ότι τερμάτισαν στις τρεις πρώτες θέσεις).

η τρίτη γενιά των minis, το σήμα iii, ήρθε μεταξύ 1970-2000. Αυτά είχαν μεγαλύτερα αμαξώματα, κρυμμένους μεντεσέδες πόρτας και κουρδιστήρια (τα προηγούμενα μοντέλα είχαν συρόμενα). Παρά τις καλύτερες προσπάθειές τους, οι κατασκευαστές απλώς δεν μπόρεσαν να φέρουν αυτή τη νέα εμφάνιση στο μίνι, τώρα που χρειάζονται σοβαρά ένα make-over, γεγονός που επηρέασε σοβαρά τις συνολικές πωλήσεις.

ο μόνος τρόπος που το μίνι επέζησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80 και του '90 ήταν να βρει "ειδικές εκδόσεις". Αυτό ήταν εν μέρει η πράξη της bmw που αγόρασε τα υπολείμματα της bmc κάτω από το σήμα rover. Αυτά τα μοντέλα θεωρήθηκαν δροσερά εικονίδια μόδας, μια πινελιά ρετρό σε μια κατά τα άλλα σύγχρονη αγορά. αλλά η bmw δεν τελείωσε με το μίνι λογότυπο που διατηρούσε, το 2001, κυκλοφόρησε το τεχνολογικά προηγμένο νέο μίνι, το οποίο διαφορετικά δεν είχε σχέση με το παλιό αυτοκίνητο. το 2007 ο αριθμός των παραγόμενων αυτοκινήτων έφτασε το 1 εκατομμύριο.